Teraz mogę przejść przez lustro – “Krew Poety” Jeana Cocteau
Jean Cocteau to syn koleżanki twojej starej, ale ten wyjątkowy przypadek, którego nie da się nie lubić. Jego twórcza wszechstronność, liczba interesujących współprac (i nie
Rozkminy o miłosći, poj*bane są te proste wartości – gdzie na ulicy w kinie znaleźć czułość?
Bujam się po mieście ostatnio w akompaniamencie słów, bitów i pętli Piernikowskiego oraz 88′. W pełnej świadomości, że spóźniłem się dobre 8 lat, na wszelkie
To nie jest moja historia – “Kobieta i życie” Prześluga/Łukaszczyk w WTW
„Kobieta i życie” zaczyna się od zbiorowego wyparcia. Aktorzy manifestują czynność wcielenia się w rolę kogoś innego. „To nie ja, to ty, to nie mój
Wszystko w porządku – “Parasolki z Cherbourga” Jacques Demyego
Gdyby Jacques Demy podał nam pomarańczę do poczęstowania się, a potem zabrał ją sprzed nosa (jak sami wiemy kto) to w krótkoterminowym rozrachunku zostałby uznany
Kill your idols, ostatni taniec François Truffaut czyli “Byle do niedzieli”
“O pewnej tendencji kina francuskiego” i recenzja “Okna na podwórze” to uznane za najbardziej znane teksty napisane przez François Truffaut. Dla jednych oba te artykuły
Kryzys wieku wczesnego – “Walkower” Jerzego Skolimowskiego
Kocham Jerzego Skolimowskiego. Kiedy Wajda, Konwicki, Kawalerowicz produkowali się, żeby jak najmocniej uderzyć w piszczel hulajnogą, by przypomniały ci się polaku twoje narodowe traumy i
Bunt amerykańskiego kina kontestacji
Ferment , który narastał w USA w latach 60-tych, stworzył tygiel kulturowy, który wpłynął na społeczne i polityczne zmiany w kraju. Są to czasy po
Wciąż bardziej obcy – “Chleb i sól” Damiana Kocura
Damian Kocur miał w swoim debiucie o tyle trudne zadanie, że bez względu na jakość owocu jego pracy nad filmem, musiał przede wszystkim obronić swoje
Idź, patrz i milcz – “Na los szczęścia, Baltazarze” Roberta Bressona
Zdiagnozowanie źródła obecności zła w życiu pozostaje trudne do ustalenia. Nie można bowiem w pełni zdefiniować, czy jest ono pierwotnie wpisane w naturę ludzką, czy